به گزارش کلام صنعت، سرمایه‌گذاری جهانی در بخش نفت از حدود ۸۱۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ به ۵۴۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۵ کاهش یافته و این به معنای افتی ۳۴ درصدی است.
سرمایه‌گذاری در گاز طبیعی نیز طی همین مدت با کاهشی ۱۹ درصدی، از ۴۵۴ به ۳۶۸ میلیارد دلار رسیده است.
انرژی‌های تجدیدپذیر رشدی چشمگیری در عرصه جهانی داشته‌اند.
حجم سرمایه‌گذاری در این بخش از ۳۷۴ میلیارد دلار به ۷۸۰ میلیارد دلار رسیده که افزایشی ۱۰۹ درصدی را نشان می‌دهد.
این روند بیانگر عزم جهانی برای جایگزینی انرژی‌های پاک به‌جای منابع آلاینده است.
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۳۵ سرمایه‌گذاری در نفت به حدود ۴۰۰ میلیارد دلار و در گاز به ۳۳۰ میلیارد دلار محدود خواهد شد، در حالی‌که تجدیدپذیرها از مرز ۱.۴ تریلیون دلار عبور می‌کنند. این یعنی سرمایه‌گذاری در انرژی‌های نو در دهه آینده سه تا چهار برابر نفت و گاز خواهد شد.
اگرچه نفت و گاز همچنان بخشی از سبد انرژی باقی خواهند ماند، اما دیگر نقش محوری گذشته را در اقتصاد جهانی ایفا نخواهند کرد.
در چنین شرایطی، کشورهایی که بر منابع فسیلی به‌عنوان ستون اصلی اقتصاد خود تکیه کنند، با خطر عقب‌ماندگی در حوزه سرمایه‌گذاری و فناوری روبه‌رو می‌شوند.
ایران، به‌عنوان کشوری که بخش عمده‌ای از اقتصادش بر پایه درآمدهای نفتی و گازی استوار است، باید نگاه خود را به‌سرعت تغییر دهد.
امروز سرمایه جهانی نه در چاه‌های نفت، بلکه در توربین‌های بادی، پنل‌های خورشیدی، ذخیره‌سازهای انرژی و شبکه‌های هوشمند جریان دارد.
اگر به این مسیر نپیوندیم، دهه آینده تنها دهه افول نفت در جهان نخواهد بود، بلکه دهه کاهش موقعیت ایران در بازار انرژی نیز خواهد بود.
