به گزارش کلام صنعت، به نقل از  پیک هفته ، شرایط ایران با تمامی کشورهای جهان متفاوت است زیرا سیاست خارجی برای ایران تعریف خاصی دارد که با تمامی کشورهای جهان متفاوت است. پیروزی انقلاب، قطع وابستگی و تاکید بر خودکفایی به ذائقه کشورهای استکباری خوش نیامده و به اشکال گوناگون چوب لای چرخ تمامی بخشها به ویژه اقتصادمان می گذارند. شدت این کارشکنی ها به اندازه ای جدی است که از آن با عنوان جنگ اقتصادی یاد می شود، جنگی که با سلاح تحریم، سالهاست تمام بخشهای کشور را درگیر کرده است.

در شرایط جنگ اقتصادی، با چالش جدی دشمنان داخلی و خارجی رو به رو هستیم. دشمنان داخلی فرصت طلبانی هستند که بدون در نظر گرفتن منافع ملی و تنها با هدف پرکردن جیب هایشان، اقتصاد ملی را به بازی می گیرند و با روشهای مختلف از احتکار تا ایجاد تقاضای کاذب، باعث تورم و گرانی داخلی می شوند. برای این افراد هیچ تفاوتی نمی کند مردم در چه وضعیتی زندگی می کنند، همین قدر که پول روی پول بگذارند، کفایت می کند. این افراد حاضر هستند کشور در بدترین شرایط باشد به نوعی که علی لاریجانی بارها از آنان به عنوان کاسبان تحریم یاد کرد. دشمنان خارجی نیز که تکلیفشان روشن است و بدون واهمه با چراغ روشن، علیه کشور هر اقدام غیر اخلاقی و غیر انسانی را انجام می دهند.

یکی از جدی ترین چالشهایی که اقتصاد کشور را تهدید می کند، حضور دشمنان داخلی در بازارهای دلار، طلا، خودرو، مسکن و…  است. این افراد با هجوم به بازار، اقدام به خرید یک باره می کنند و باعث می شوند قیمت ها نجومی بالا برود.

رهبر انقلاب که به واسطه مطالعه و بررسی های همه جانبه، تسلط جامع و کاملی در زمینه رفتار دشمنان داخلی دارند، از رفتار دشمنان داخلی فرصت طلب زیاده خواه بخوبی آگاهی دارند و برای مدیریت این افراد، سال 1404 را “سرمایه گذاری برای تولید” نامگذاری کردند.

رهبر انقلاب با قدرت تحلیل بالا و درک درستی که نسبت به شرایط دارند، در سخنان آغاز سال نو فرمودند: یکی از مسائل مهم اقتصاد در کشور، سرمایه‌گذاری‌های تولیدی است. البته سرمایه‌گذاری عمدتا از سوی مردم باید انجام بگیرد، لکن در جایی که مردم انگیزه‌ یا توانایی سرمایه‌گذاری ندارند، دولت می تواند وارد شود؛ نه به عنوان رقابت با مردم، بلکه به عنوان جایگزین مردم. آیت الله خامنه ای افزودند: بایستی دولت و مردم با عزم و انگیزه‌ی فراوان، سرمایه‌گذاری برای تولید را جدی بگیرند و دنبال کنند. ایشان افزودند: کار دولت، فراهم کردن زمینه‌ها و برداشتن موانع تولید است؛ کار مردم هم این است که سرمایه‌های خُرد و سرمایه‌های بزرگ خود را بتوانند در راه تولید به کار ببرند. اگر سرمایه در راه تولید به کار رفت، دیگر به سمت کارهای مضر مثل خرید طلا، خرید ارز و امثال اینها نخواهد رفت و کارهای مضر انجام نخواهد گرفت.

اظهارات رهبر انقلاب بیانگر رویکردهای دشمنان داخلی است که باید به وسیله بخش خصوصی مدیریت شود که صنایع بزرگ می توانند در این زمینه پیشرو باشند. بی شک صنعت پتروشیمی از مهمترین صنایع کشور است. صنعتی که سرمایه گذاری، تولید، اشتغالزایی و ارزآوری بالایی دارد و می تواند چرخهای اقتصاد را با قدرت و سرعت بیشتری به حرکت در آورد.

هنگامی که صنعت پتروشیمی بسیار ویژه و متفاوت است، نمی توان و نباید آن را نادیده گرفت یا تضعیف کرد، بلکه باید از تمام ظرفیت آن به بهترین نحو ممکن بهره گرفت. نکته ای که در این عرصه بسیار مهم است، تفاوت عملکرد پتروشیمی هاست. پتروشیمی هایی که رتبه های اول را در تولید، اشتغالزایی و ارزآوری دارند، نباید همچون دیگر پتروشیمی ها ارزیابی شوند، بلکه باید در پیشانی کار قرار گیرند.

یکی از بزرگترین و مهمترین شرکتهای پتروشیمی، شرکت پتروشیمی مارون است که جایگاه بزرگی در اقتصاد کشور دارد. از آنجا که بزرگترین چالش صنعت نفت کشور، خام فروشی است، پتروشیمی مارون با تولیدات گسترده توانسته گام بزرگی در مقابله با خام فروشی بردارد، مهمتر آنکه با تعریف پروژه های جدید و سرمایه گذاری های کلان، همچنان علیه خام فروشی قیام کرده، مسیری که با قدرت ادامه می دهد.

اگرچه رهبر انقلاب سال جدید را سرمایه گذاری برای تولید نامگذاری کردند، اما پتروشیمی مارون در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ گام‌های بزرگی در مسیر توسعه عملیاتی و افزایش ظرفیت تولید برداشت که راه‌اندازی واحد خالص‌سازی اتیلن ‌اکساید و تعریف پروژه جدیدی با مبلغ بیش از ۲ میلیارد دلار است. اگر اطلاع رسانی درستی در زمینه این پروژه ها صورت می گرفت، پتروشیمی مارون می توانست در سال جدید به واسطه سرمایه گذاری های کلان، در پیشانی و رتبه بالای ولایتمداری در سرمایه گذاری برای تولید قرار گیرد.

تعریف پروژه های جدید، هزینه های خاص خودش را دارد که از سرمایه گذاری در مسیر تحقیقات و بکارگیری نیروی انسانی کارآمد تا تهیه زمین، ساختمان سازی، تامین ارز برای خرید تجهیزات و بسیاری موارد دیگر را شامل می شود. بی شک ورود به عرصه های جدید از نگاه تنگ نظران همواره به عنوان چالش یاد شده و به جای حمایت از تولید، به انتقادهای مخرب می پردازند  که در زمینه پتروشیمی مارون نیز شاهد بوده ایم.

واقعیت این است که سالهاست از نیروی  انسانی کارامد به عنوان سرمایه یاد می شود و چنانچه عملکرد شرکتها را مورد بررسی قرار دهیم، کارخانه های بزرگی خواهیم دید که بدلیل سومدیریت و نیروی انسانی ناتوان، نه تنها سودده نبوده بلکه زیانده شده اند.

با این پیش فرض، کینه توزان تیغ انتقاد غیر منصفانه برای استخدام نیروهای جدید در پروژه های جدید پتروشیمی مارون بدست گرفته اند. در حالی که جذب نیروی انسانی اقدامی ضروری برای اجرای هدفگذاری و برنامه هایی است که پیش بینی شده و برای تحقق طرح های توسعه ای باید اجرایی شود.

کینه توزان و منتقدان مغرض باید بدانند که دامن زدن به فضای تخریب، علیه پروژه هایی که تاثیرگذاری آنها مشخص است و راه اندازی آنها باعت تحولات چشمگیر می شود، معامله کردن با آبرو است. اگر انتقاد به ویژه از نوع غیر منصفانه می کنیم، باید طرف انتقاد و توانمندی هایش را بشناسیم و بدانیم در مدت نه چندان طولانی، برنامه های توسعه ای به بار می نشیند و ماهیت انتقاد مشخص می شود.

البته از پتروشیمی مارون انتظار می رود تورها و نشست های خبری برگزار کند تا خبرنگاران بتوانند از نزدیک در جریان اقدامات شرکت قرار گیرند و سوالات خود را به صورت مستقیم از مسوولان پتروشیمی بپرسند. در این صورت خبرنگاران بهتر می توانند نسبت به انعکاس عملکرد مجموعه قلم بزنند