مهدی طارمی با گلی که به قزاقستان زد به دومین گلزن ملی تاریخ فوتبال ما بدل شد. ۵۱ گل زده در ۸۶ بازی و بالاتر از کریم باقری قرار گرفت.
بسیاری متفق القولند که طارمی کامل ترین مهاجم تاریخ فوتبال ماست. ترکیبی شگفت انگیز از چالاکی ، تکنیک ، سرعت و تیزهوشی و همچنین قد بلند. در هیچ کدام از ستاره های فوتبال ما از شیرزادگان و بهزادی و غلامحسین مظلومی تا فرشاد پیوس و علی دایی ،چنین ترکیب شگفت انگیزی به وجود یامدهاست.
بازی در پورتو و اینتر میلان نشانه همین توانایی های خارق العاده اوست. اما نکته عجیب این جاست که از ۵۱ گل طارمی هیچ گلی به عنوان گل خاص و شگفت انگیز در یاد ما نمانده است. گل های طارمی به ندرت ما را از مسلخ ها و گردنه ها عبور داده است . این به این معناست که او هیچ گل مهمی نزده اما مطمئنا هیچ گل سرنوشت سازی را نمی توانیم به او نسبت بدهیم .
عجیب نیست ؟این در حالی است که دایی و پیوس و بهزادی و غلامحسین مظلومی بارها برای ما پیام آور شادی شده اند . شاید اگر طارمی آن شوت دقیقه ۹۰ به پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۸ را به گل تبدیل می کرد الان به جای حضور جدول آمار و اعداد در قلب ما حضور داشت. کاری که مثلا علی دایی بارها و بارها انجام داده بود.
دایی هنر اصلی اش در لباس تیم ملی بود و طارمی هنر اصلی اش در مسابقات باشگاهی. هنوز هم می گوییم طارمی بازیکن فوق العاده ای است اما در توفان سرنوشت فرصتی برای حضور در قلب ما پیدا نکرد . او آن سردار شجاع تیم ملی نبود. لباس سرداری هنوز برازنده دایی و همایون بهزادی است.
